Walcarka ręczna, często używana w jubilerstwie lub metaloplastyce. Służy do spłaszczania i formowania metali, takich jak złoto, srebro czy miedź, a także do tworzenia drutów i pasków o różnych kształtach.
Budowa i działanie
Walcarka składa się z kilku kluczowych elementów:
Korpus: Ciężka, stabilna konstrukcja (zazwyczaj odlewana), która zapewnia sztywność podczas pracy.
Walce: Dwa stalowe, hartowane cylindry (lub więcej, w zależności od typu walcarki), które obracają się, ściskając materiał. Mogą mieć gładkie powierzchnie do spłaszczania blach, a także wyżłobienia do formowania drutów o różnych grubościach.
Mechanizm napędowy: Duża, boczna korba z ergonomicznym uchwytem, która przekazuje siłę na walce za pomocą przekładni zębatej. Przekładnia zwiększa siłę nacisku, ułatwiając obróbkę twardych metali.
Regulacja nacisku: Górny element z śrubą dociskową pozwala precyzyjnie regulować odległość między walcami, a tym samym grubość, jaką ma uzyskać materiał.
Obsługa polega na umieszczeniu kawałka metalu między walcami, a następnie obracaniu korby. Metal jest stopniowo spłaszczany i wydłużany. Aby uzyskać pożądaną grubość, czynność trzeba powtarzać, stopniowo zmniejszając szczelinę między walcami.